Choroby noworodków

Niektóre choroby wrodzone muszą być diagnozowane możliwie jak najwcześniej, aby móc podjąć niezbędne działania: karmienie przy pomocy sondy w przypadku rozszczepu podniebienia, poszerzenie odbytu w przypadku atrezji odbytu (stadium 1 i 2), założenie opatrunku usztywniającego z żywicy w przypadku klatki piersiowej lejkowatej czy eutanazja w przypadku poważniejszych chorób.

Hipotermia jest wynikiem zbyt zimnego otoczenia, w którym przebywa noworodek, zdekompensowanej posocznicy, ciężkiej postaci hipoglikemii itp. Wraz z obniżaniem się temperatury ciała spowalnia się motoryka jelit, co prowadzi do ich niedrożności. Niedrożność jelit z kolei prowadzi do namnażania się bakterii, wzdęcia brzucha i posocznicy na skutek rozprzestrzenienia się bakterii w organizmie. Noworodek jest uznawany za hipotermicznego, jeśli jego temperatura ciała spada poniżej 35°C (1 tydzień), 36°C (7 do 21 dni), 37°C (> 21 dni). Objawy kliniczne przy temperaturze powyżej 31°C to niepokój, utrata apetytu, ciągły płacz (i odrzucenie przez matkę), przekrwienie błon śluzowych i chłodna skóra. Leczenie polega na powolnym dogrzewaniu noworodka (nie więcej niż 1°C/godzinę), utrzymywaniu odpowiedniego poziomu glukozy we krwi oraz hamowaniu namnażania się bakterii (w przypadku niedrożności jelit przez kilka lub kilkanaście godzin).

Ciężka postać hipoglikemii (stężenie glukozy w surowicy < 0,3-0,4 g/l) może prowadzić do hipotermii i śmierci. Głównymi objawami klinicznymi są: osowiałość, płacz, otępienie, drżenia, śpiączka, drgawki, itp. Głównymi przyczynami są: wygłodzenie, niedotlenienie, posocznica i zespolenie wrotno-oboczne. Leczenie polega na powolnym podawaniu dekstrozy doustnie (woda z cukrem na błony śluzowe) lub dożylnie/doszpikowo/dooodbytniczo (glukoza 5%: 1ml/25g/dzień).

Odwodnienie pojawia się u noworodków bardzo szybko. Podstawowym parametrem do rozpoznania i monitorowania odwodnienia są błony śluzowe i ciężar właściwy moczu (CWM): 5-7% (suche błony śluzowe, CWM > 1,017), 10% (bardzo suche błony śluzowe, CWM >>1,017, wyraźne zmniejszenie elastyczności skóry) i > 12% (zapaść krążeniowa). Najczęstsze przyczyny to: biegunka, zmniejszenie spożycia mleka, nieodpowiednie warunki środowiskowe (zbyt niska higrometria << 50%). W przypadku umiarkowanego odwodnienia (< 10%) skuteczna jest droga nawadniania podskórna (NaCl 0,9%). W przypadku ciężkiego odwodnienia zalecana jest droga dożylna, doszpikowa lub dootrzewnowa. Należy uważać, aby nie doszło do przeciążenia stanu homeostazy organizmu: 1 ml/30 g podskórnie, 4-6 ml/kg/h dożylnie/doszpikowo.

Posocznica noworodków jest jedną z głównych przyczyn zespołu słabego szczenięcia/kocięcia i zbiorowej śmierci miotu (całkowitej lub częściowej) w ciągu 1 do 5 dni. Czynniki bakteryjne występują powszechne i często bezobjawowo u matki (E. coli, Enterobacter, Staphylococcus, Streptococcus spp. Bordetella bronchoseptica, Myocoplasma). Posocznica wirusowa jest najczęściej wywoływana przez CPV-1, herpeswirus, i CPV-2. Należy poszukiwać przyczyn towarzyszących: zapalenie macicy, zapalenie gruczołu mlekowego, głębokie ropne zapalenie skóry, zapalenie dziąseł i jamy ustnej, biegunka, niewłaściwa higiena miejscowa. Leczenie polega na pozajelitowym stosowaniu antybiotyków (podskórnie, dożylnie, doszpikowo itp.), ponieważ droga doustna jest często nieskuteczna (zatrzymany pasaż jelitowy) i/lub wywołuje zapalenie jelit z powodu dysbiozy.