Monitorowanie czynności nerek przez okres 40 miesięcy u kotów karmionych dietą o wysokiej zawartości białka

Wstęp

Przewlekła choroba nerek (CKD) jest częstym schorzeniem u kotów, przy czym częstość jej występowania wzrasta wraz z wiekiem^1,2. Etiologia CKD pozostaje niejasna. Z analizy czynników żywieniowych mogących wpływać na rozwój tej choroby wynika, że spożywanie w nadmiarze wysoko przyswajalnego fosforu powoduje u kotów uszkodzenie nerek lub ich dysfunkcję³. Pomimo braku dowodów na szkodliwy wpływ diet wysokobiałkowych na czynność nerek^4,5, nadal istnieją obawy dotyczące bezpieczeństwa stosowania takich diet u zdrowych, dorosłych kotów. Wykazano, że oprócz badań krwi powszechnie wykonywanych w gabinetach weterynaryjnych w celu oceny czynności nerek, także symetryczna dimetyloarginina (SDMA) jest dokładnym biomarkerem nerkowym, na który nie wpływa spożycie białka ani beztłuszczowa masa ciała^6-8.

Celem badania było monitorowanie przez okres 40 miesięcy wybranych parametrów nerkowych u dorosłych kotów karmionych wysokobiałkową dietą suchą.

Zwierzęta, materiały i metody

Dziesięć zdrowych dorosłych kotów europejskich (średni wiek: 31±6 miesięcy), żywionych wcześniej standardową karmą bytową, otrzymywało wyłącznie nową dietę wysokobiałkową. Dzienne dawki pokarmowe zostały obliczone tak, aby utrzymać masę ciała kotów. Próbki krwi na czczo pobrano na początku badania (M0), a następnie pobierano je co 2-3 miesiące przez 40 miesięcy, co oznacza 19 czasowych punktów kontrolnych.W celu oceny czynności nerek oznaczano sześć parametrów w surowicy. Porównania statystyczne przeprowadzono dla każdego parametru nerkowego pomiędzy kontrolnym punktem czasowym i M0, za pomocą testów metodą ANOVA z powtarzanymi pomiarami i testów Friedmana, przy poziomie istotności 5%.

 

Wyniki

Smakowitość nowej diety była wysoka, spożycie diety prawidłowe, a tolerancja pokarmowa dobra u wszystkich kotów. Koty pozostawały zdrowe przez cały okres badania i nie odnotowano żadnych działań niepożądanych związanych z podawaną karmą.
Po pierwsze, w odniesieniu do 5 podstawowych parametrów nerkowych, poszczególne wartości utrzymywały się w zakresach referencyjnych przez cały okres badania, z wyjątkiem mocznika w 1 próbce (0,21 g/l w M17), albuminy w 23 próbkach pochodzących od 10 kotów (41 do 45 g/l, wszystkie przed M20) i fosforanów w 1 próbce (77,6 mg/l w M13). Te wyjątki, bardzo bliskie wartościom referencyjnym i bez korelacji między nimi, zostały uznane za przypadkowe i wynikające z biologicznej zmienności parametrów. Średnie wartości wykazały istotne zmiany w niektórych punktach czasowych w porównaniu z M0: spadek w przypadku mocznika, kreatyniny i albuminy, wzrost w przypadku białka całkowitego oraz zarówno spadek, jak i wzrost w przypadku fosforanów.
Po drugie, jeśli chodzi o indywidualne wartości SDMA, u 7 kotów stwierdzono niewielki wzrost (15-18 μg/dL) w 1 do 5 punktach czasowych podczas badania, co oznacza łącznie 19 wysokich wartości na 190 próbek, co stanowi 10%. Cztery z tych kotów miały już wysokie wyjściowe stężenia SDMA (15-17 μg/dL w M0). Wysokie wartości SDMA nigdy nie następowały po sobie w czasie ani nie były skorelowane z innymi nieprawidłowymi parametrami lub objawami klinicznymi. Te 7 kotów można uznać za pacjentów z podklinicznym zaburzeniem czynności nerek, jednak bez pogorszenia w trakcie całego badania, pomimo zmiany diety.

Wniosek

Uzyskane przez nas wyniki potwierdziły, że w ujęciu długoterminowym wysoka zawartość białka w odpowiednio zbilansowanej diecie nie miała negatywnego
wpływu na parametry nerkowe u zdrowych dorosłych kotów.

^{Piśmiennictwo: 1 Hughes KL et al. Prev Vet Med 2002. 2 Greene JP et al. JAVMA 2014. 3 Dobenecker B et al. J Fel Med Surg 2018. 4 Laflamme DP. Top Companion Anim Med 2008. 5 Finco DR et al. Am J Vet Res 1998. 6 Hall JA et al. J Vet Intern Med 2014. 7 Braff J et al. J Vet Intern Med 2014. 8 Relford R et al. Vet Clin Small Anim 2016.}

I. Leriche ¹
A. Franchi ²
C. Bouchez ²

^{1 Virbac Nutrition, Vauvert, Francja
2 Dział Badawczo-Rozwojowy firmy Virbac, Carros, Francja}