Utrata masy ciała za pomocą diety o wysokiej zawartości białka umożliwia przywrócenie optymalnego składu ciała i poprawia wrażliwość insulinową u otyłych psów
Wstęp
Walka z otyłością u psów jest niezwykle ważna ze względu na częste występowanie tego problemu i jego związek z licznymi chorobami oraz istotnymi zmianami metabolicznymi i hormonalnymi. Z zawartych w piśmiennictwie informacji wynika, że diety o wysokiej zawartości białka mogą prowadzić do poprawy masy ciała, składu ciała i parametrów metabolicznych.
Celem badania była ocena wpływu ograniczenia podaży kalorii na masę ciała, skład ciała oraz niektóre parametry hormonalne u otyłych psów żywionych nową dietą o wysokiej zawartości białka i niskiej zawartości węglowodanów.
Zwierzęta, materiały i metody
Do badania włączono 9 dorosłych, kastrowanych i otyłych psów rasy Beagle (średni wiek: 3,2±0,4, średnia masa ciała: 17,6±0,9 kg, ocena BCS: 8/9 (8 psów) lub 7/9 (1 pies), średnia nadwaga: 34%). Zwierzętom podawano dietę badaną (EM: 3395 kcal/kg masy suchej, białko: 43% EM, tłuszcz: 31% EM, węglowodany: 26% EM). Dawka pokarmowa była co tydzień dostosowywana dla każdego psa tak, aby osiągnąć utratę masy ciała w granicach 2-2,5% tygodniowo.
Na początku badania, gdy psy były jeszcze otyłe, a następnie gdy osiągnęły optymalną masę ciała, wykonano badania metodą hiperinsulinemicznej klamry euglikemicznej (ocena wrażliwości na insulinę), oznaczono poziom hormonów oraz określono skład ciała (BC) za pomocą metody rozcieńczenia tlenkiem deuteru (ciężka woda). Do analizy statystycznej zastosowano liniowe modele mieszane przy poziomie istotności 5%.
Wyniki
W okresie odchudzania średnia podaż kalorii wynosiła 98 kcal/kg optymalnej masy ciała m.c.0,75. Średni czas osiągnięcia przez psy optymalnej masy ciała (zgodnie z założeniem m.c.: 13,1±0,7 kg, BCS: 5/9) wynosił 14,3±1,4 tygodnia, przy średniej utracie masy ciała wynoszącej 2,2% tygodniowo. Utrata masy ciała spowodowała istotne zmniejszenie masy tkanki tłuszczowej (TT: 2,1±0,6 kg, wcześniej 5,9±2,1 kg, p<0,0001), a ostateczny skład ciała uzyskał optymalne proporcje (%BMC/%TT: 86/14, wcześniej 67/33) (Wykres 1). Wskaźnik insulinowrażliwości był istotnie wyższy po redukcji masy ciała (0,24±0,05, wcześniej 0,15±0,06, p=0,006) (Wykres 2). Poziomy leptyny i IGF-1 w osoczu były istotnie niższe (p<0,01).
Omówienie i wniosek
Uzyskane wyniki pokazują, że psy skutecznie traciły masę ciała, głównie w kontekście utraty tkanki tłuszczowej, a jednocześnie zwiększyła się u nich wrażliwość komórek na insulinę. Poprawa składu ciała pomimo szybkiej utraty masy może być związana z wysokim spożyciem białka. Ponieważ niska wrażliwość na insulinę jest czynnikiem ryzyka cukrzycy, poprawa w tym względzie jest uważana za pożądaną. Obserwowane zwiększenie wrażliwości na insulinę mogło wynikać zarówno z samej utraty masy ciała, jak i z wysokiej zawartości białka i niskiej zawartości węglowodanów w diecie badanej.
References: Colliard L et al. J Nutr 2006, 136 : 1951S-4S. Courcier EA et al. J Small Anim Pract 2010, 51 : 362-7. Gayet C et al. J Anim Physiol Anim Nutr 2004 , 88 : 157-65. Zoran DL. J Smamm Anim Pract 2010, 40 : 221-39. Mc Millian-Price J and Brand-Miller J. Clin Derm 2004, 22 : 310-4.
Nasze wyniki potwierdzają, że taka dieta może być korzystna w postępowaniu dietetycznym zarówno w przypadku otyłości, jak i cukrzycy u psów.
