Kastracja chirurgiczna a choroby związane z LH u psów

Kastracja chirurgiczna jest stosowana w celu ograniczenia nadmiernej liczebności niechcianych psów oraz wyeliminowania ryzyka wystąpienia raka gruczołu mlekowego i przerostu gruczołu krokowego/zakażenia u psów domowych. Pomimo tych korzyści kastracja chirurgiczna wiąże się z kilkoma długoterminowymi problemami zdrowotnymi ¹.

Kastracja dorosłych kocurów bez operacji

Do niechirurgicznych technik kastracji kotów zaliczamy metody hormonalne, immunologiczne oraz metody miejscowego unieczynnienia. Metody hormonalne sprawdzają się zarówno u samców jak i samic, są w pełni odwracalne i opierają się na hamowaniu endokrynnego mechanizmu na poziomie podwzgórza i przysadki mózgowej. Metody immunologiczne polegają na wytworzeniu przeciwciał przeciwko różnym elementom biorącym udział w procesach związanych z rozrodem (hormony przysadki i ich receptory, GnRH, plemniki, osłonka przejrzysta) i jako takie działają głównie u samic; są również uważane za odwracalne. Metody miejscowego unieczynnienia działają tylko u samców, ponieważ opierają się na zmianach unieczynniających dokonywanych na poziomie jądra, najądrza lub nasieniowodów i prowadzą do nieodwracalnej bezpłodności (1).

Nietrzymanie moczu u kastrowanych suk

Kastracja jest najczęstszym zabiegiem chirurgicznym wykonywanym u suk na całym świecie. Istnieje jednak ogromna liczba dowodów na to, że gonadektomia zwiększa ryzyko wystąpienia u psów problemów ortopedycznych, nowotworowych, behawioralnych i innych. Aktualne teorie sugerują, że ponadfizjologiczne stężenie LH po gonadektomii jest częściowo odpowiedzialne za powstawanie tak zwanych "chorób związanych z LH".