Utrata masy ciała za pomocą diety o wysokiej zawartości białka umożliwia przywrócenie optymalnego składu ciała i poprawia wrażliwość insulinową u otyłych kotów
Wstęp
Walka z otyłością u kotów jest niezwykle ważna ze względu na częste występowanie tego problemu i jego związek z licznymi chorobami, takimi jak np. cukrzyca. W przypadku kotów, jako zwierząt bezwzględnie mięsożernych, preferowane są diety wysokobiałkowe, które są także często proponowane w postępowaniu dietetycznym w przypadku nadwagi i cukrzycy.
Celem badania była ocena wpływu ograniczenia podaży kalorii na masę ciała, skład ciała oraz niektóre hormony u otyłych kotów żywionych nową dietą o wysokiej zawartości białka i niskiej zawartości węglowodanów.
Zwierzęta, materiały i metody
Do badania włączono dziewięć dorosłych, kastrowanych i otyłych kotów (średni wiek: 2,9±0,1, średnia masa ciała: 5,1±0,4 kg, ocena BCS: 8/9 (3 koty) lub 9/9 (6 kotów), średnia nadwaga: 46,0±4,0%). Zwierzętom podawano dietę badaną (EM: 3190 kcal/kg masy suchej, białko: 48% EM, tłuszcz: 29% EM, węglowodany: 23% EM). Dawka pokarmowa była co tydzień dostosowywana dla każdego kota tak, aby osiągnąć utratę masy ciała w granicach 1,5-2% tygodniowo.
Na początku badania, gdy koty były jeszcze otyłe, a następnie gdy osiągnęły optymalną masę ciała, wykonano badania metodą hiperinsulinemicznej klamry euglikemicznej (ocena wrażliwości na insulinę), oznaczono poziom hormonów oraz określono skład ciała (BC) za pomocą metody rozcieńczenia tlenkiem deuteru (ciężka woda). Do analizy statystycznej zastosowano liniowe modele mieszane przy poziomie istotności 5%.
Wyniki
W okresie odchudzania średnia podaż kalorii wynosiła 28 kcal/kg optymalnej masy ciała. Średni czas potrzebny do osiągnięcia przez koty optymalnej masy ciała (zgodnie z założeniem m.c.: 3,5±0,3 kg, BCS: 5/9) wynosił 22 tygodnie, przy średniej utracie masy ciała wynoszącej 1,7% tygodniowo. Utrata masy ciała spowodowała istotne zmniejszenie masy tkanki tłuszczowej (TT: 0,9±0,1 kg, wcześniej 1,8±0,2 kg, p<0,001), a ostateczny skład ciała był w optymalnej proporcji (%BMC/%TT: 74/26, wcześniej 65/35). Wskaźnik insulinowrażliwości był istotnie wyższy po redukcji masy ciała (0,07±0,01, wcześniej 0,04±0,01, p<0,01), a poziom leptyny w osoczu był istotnie niższy (p<0,01).
Omówienie i wniosek
Uzyskane wyniki pokazują, że koty skutecznie traciły masę ciała, głównie w kontekście utraty tkanki tłuszczowej, a jednocześnie zwiększyła się u nich wrażliwość komórek na insulinę. Poprawa składu ciała pomimo szybkiej utraty masy ciała może być związana z wysokim spożyciem białka. Ponieważ niska wrażliwość na insulinę jest czynnikiem ryzyka cukrzycy u kotów, poprawa w tym względzie jest uważana za pożądaną. Obserwowane zwiększenie wrażliwości na insulinę mogło wynikać zarówno z samej utraty masy ciała, jak i z wysokiej zawartości białka i niskiej zawartości węglowodanów w diecie badanej, co zostało wykazane u innych gatunków.
Nasze wyniki potwierdzają, że taka dieta może być korzystna w postępowaniu dietetycznym zarówno w przypadku otyłości, jak i cukrzycy u kotów.
Piśmiennictwo: Colliard L et al. J Fel Med Surg 2009; 11: 135-140. Courcier EA et al. Vet Rec 2012; 171. Laflamme DP & Hannah SS. Intern J Appl Res Vet Med 2005; 3: 62-68. Frank G et al. Vet Ther 2001; 2(3): 238-246. des Courtis X et al. J Anim Physiol Anim Nutr 2015; 99: 474-482. Hoenig M et al. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol 2007; 292: R227-234. Stengel A et al. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol 2013; 305: R582-R591.
A. Andre 1
I Leriche 2
G Chaix 3
V. Sauvinet 4
C. Thorin 1
P. Nguyen 1
1 Wydział Żywienia i Endokrynologii, Oniris, Krajowa Akademia Medycyny Weterynaryjnej, Nantes, Francja
2 Virbac Nutrition, Vauvert, Francja
3 Dział Medyczny firmy Virbac, Carros, Francja
4 Ośrodek Badań nad Żywieniem Człowieka regionu Rodan-Alpy, Europejski Ośrodek ds. Żywienia i Zdrowia, Uniwersytet Lyon 1, Inserm, Francja
